چند روز پیش یکی از بچه های فامیل که کلاس اول ابتدایی بود جلویم را گرفت و گفت «می تونی تو انجام تکالیفم کمکم کنی؟ بلد نیستم. نمی دونم چجوری باید انجامش بدم.»
منم نگاهی به تکالیفش انداختم. تمرینی که توش گیر افتاده بود، از درس فارسی بود. باید کلماتی می نوشت که حرف ه در ابتدا، وسط یا آخر آن بود. دلم نمی خواست مستقیم کمکش کنم اما راهی هم به نظرم نمی رسید که بتوانم در عرض چند ثانیه او را به کشف کلمه ای جدید وا دارم. اما همین مسئله باعث شد فکر کنم که چگونه معلم می تواند به دانش آموزش کمک کند که در پیدا کردن کلمه خودکفا باشد؟
به نظرم این تمرین می تواند مفید باشد:
از دانش آموزان بخواهیم کتاب داستانی را به دلخواه همراه خود بیاورند (یا می توانیم از کتابخانه ی مدرسه به تعداد بچه ها امانت بگیریم). سپس گروهی یا فردی بنشینند. مثلا شما می گویید صفحه ی اول را باز کنند و بشمارند چند کلمه در این صفحه وجود دارد که اول آن با حرف ه شروع شده است. همینطور با صفحات دیگر و حروف دیگر ادامه می دهیم. دانش آموزانی که کلماتی مرتبط با آنچه شما خواسته بودید پیدا کردند می توانند بیایند پای تخته و آن ها را بنویسند تا بقیه هم آن را ببینند. حتی می توانید از دانش آموزانتان بخواهید از کلمات جدید یکبار در دفترشان بنویسند.
به نظرم با تکرار این تمرین به مرور زمان دایره ی واژگان دانش آموزان گسترش می یابد و کمتر با کمبود کلمه مواجه می شوند. اگر تنها به متن کتاب درسی اکتفا کنید احتمالا دانش آموزان به زودی با فقر کلمه مواجه خواهند شد چون متن کتاب محدود است و قابل قیاس با دنیای وسیع کلمات نیست. این تمرین می تواند برای پایه اول و حتی سایر پایه ها (با کمی تغییرات) مفید باشد.
آخرین دیدگاه‌ها